เรื่องพระธรรมารามเถระ
พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในพระเชตวัน ทรงปรารภภิกษุชื่อธัมมาราม ตรัสพระธรรมเทศนานี้ว่า ธมฺมาราโม ธมฺมรโต เป็นต้น
พระธรรมารามเถระ พอได้ทราบข่าวว่า พระศาสดาจะเสด็จดับขันธปรินิพพานภายใน 4 เดือนข้างหน้า แทนที่จะกระทำอย่างภิกษุรูปอื่นๆ ที่คอยติดตามพระศาสดาอยู่ตลอดเวลา กลับปลีกตัวเองไปบำเพ็ญสมณธรรม โดยหวังจะได้บรรลุเป็นพระอรหันต์ ก่อนที่พระศาสดาจะดับขันธ์ปรินิพพานให้ได้ ภิกษุทั้งหลายเข้าใจผิด คิดว่าพระธรรมารามเถระ ไม่จงรักภักดีพระศาสดา จึงได้นำความขึ้นกราบทูลให้ทรงทราบ พระศาสดามีรับสั่งให้เรียกตัวมาเฝ้าแล้วตรัสถามถึงเหตุผล เมื่อทรงทราบวัตถุประสงค์ที่แท้จริงแล้ว ได้ประทานสาธุการแก่พระธรรมารามเถระว่า “ดีละ ๆ” แล้วตรัสว่า “ภิกษุทั้งหลาย อันภิกษุผู้มีความรักในเราแม้รูปอื่น พึงเป็นเช่นภิกษุธรรมารามนี้แหละ แท้จริง ภิกษุทั้งหลาย เมื่อทำการบูชาด้วยระเบียบและหองหอมเป็นต้น หาชื่อว่าทำการบูชาแก่เราไม่ ผู้ปฎิบัติธรรมสมควรแก่ธรรมเท่านั้น จึงชื่อว่าบูชาเรา”
จากนั้นพระศาสดาได้ตรัสพระธรรมบท พระคาถานี้ว่า
ธมมาราโม ธมฺมรโต
ธมมํ อนุวิจินฺตยํ
ธมฺมํ อนุสสรํ ภิกฺขุ
สทฺธมฺมา น ปริหายติ ฯ
ภิกษุมีธรรมเป็นที่มายินดี ยินดีแล้วในธรรม
ใคร่ครวญอยู่ซึ่งธรรม
ระลึกถึงธรรมอยู่
ย่อมไม่เสี่อมจากพระสัทธรรม.
เมื่อพระธรรมเทศนาจบลง ภิกษุนั้นบรรลุพระอรหัตตผล พระธรรมเทศนามีประโยชน์ แม้แก่ชนผู้มาประชุมกัน.
No comments:
Write comments