๑๐.เรื่องพระอุบลวรรณาเถรี

เรื่องพระอุบลวรรณาเถรี

พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในวัดพระเชตวัน  ทรงปรารภพระเถรีนามว่าอุบลวรรณา  ตรัสพระธรรมบท พระคาถาที่ 69 นี้

ครั้งหนึ่ง  มีธิดาเศรษฐีในกรุงสาวัตถีอยู่คนหนึ่ง  นางมีร่างกายงดงามมาก  มีผิวพรรณเหมือนกลีบอุบลเขียว  มารดาบิดาจึงตั้งชื่อนางว่า อุบลวรรณา  กิตติศัพท์ความงามของนางกระฉ่อนไปไกล จนทำให้มีชายมากมายต้องการได้นางมาเป็นภรรยา  ชายเหล่านี้มีทั้งที่เป็นเจ้าชาย  ลูกชายเศรษฐี  เป็นต้น  แต่นางได้ตัดสินใจบวชเป็นภิกษุณี  หลังจากบวชเป็นภิกษุณีแล้ว วันหนึ่งนางได้ไปทำหน้าที่จุดประทีปแล้วกวาดโรงอุโบสถอยู่  นางเพ่งตามองที่เปลวประทีป  ทำฌานมีเตโชกสิณเป็นอารมณ์ให้เกิดขึ้น แล้วกระทำฌานนั้นให้เป็นบท  บรรลุพระอรหัตตผล พร้อมด้วยปฏิสัมภิทาและอภิญญาทั้งหลาย
ครั้งหนึ่ง นางอุบลวรรณาเถรี หลังจากออกจาริกไปในชนบท ได้ไปปลีกวิเวกอยู่ที่ป่าอันธวัน  วันหนึ่ง ขณะที่นางออกไปบิณฑบาต  นันทมาณพ  ซึ่งเป็นบุตรของลุงของพระเถรี   และหลงรักนางมาตั้งแต่ก่อนที่นางจะมาบวชเป็นภิกษุณี  ได้เข้าไปหลบซ่อนตัวอยู่ใต้เตียง โดยมีวัตถุประสงค์ที่จะใช้กำลังข่มขืนนาง  เมื่อนางกลับมาเห็นนันทมาณพก็ได้กล่าวว่า “คนพาล  เธออย่าทำลายตนเองเลย  คนพาล เธออย่าทำลายตนเองเลย” แต่นันทมาณพไม่หยุด  หลังจากข่มขืนจนสำเร็จความใคร่แล้วก็ได้หลบหนีไป  แต่ในทันทีที่เท้าของเขาเหยียบลงบนพื้นดิน แผ่นดินก็ได้แยกออกจากกันสูบเขาไปเกิดในอเวจีมหานรก

เมื่อพระศาสดาสดับเรื่องนี้แล้ว ได้ตรัสพระธรรมบท  พระคาถาที่ 69 ว่า

มธุวา มญฺญตี พาโล
ยาว ปาปํ น ปจฺจติ
ยทา จ ปจฺจติ ปาปํ
อถ ทุกฺขํ นิคจฺฉติฯ

คนโง่ ย่อมสำคัญบาปประดุจน้ำผึ้ง
ตราบเท่าที่บาปยังไม่ให้ผล
แต่เมื่อใด บาปให้ผล
เมื่อนั้น คนพาล ย่อมประสบทุกข์.

เมื่อพระสัทธรรมเทศนาจบลง  คนเป็นอันมาก บรรลุพระอริยผลทั้งหลาย มีพระโสดาปัตติผลเป็นต้น.

ต่อมาพระศาสดารับสั่งให้เชิญพระเจ้าปเสนทิโกศลมาแล้ว ตรัสกับพระราชาถึงอันตรายที่ภิกษุณีทั้งหลายซึ่งไปอยู่ในป่าจะต้องประสบจากบุคคลชั่วร้ายใช้กำลังข่มเหงหรือข่มขืนนางภิกษุณี  พระราชาได้กราบทูลว่าต่อไปพระองค์จะทรงสร้างวัดสำหรับภิกษุณีทั้งหลายอยู่ภายในเมืองหรือไม่ไกลจากเมืองมากนัก.