เรื่องสุมนสามเณร
พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในบุพพาราม ทรงปรารภพระสุมนสามเณร ตรัสพระธรรมเทศนานี้ว่า โย หเว เป็นต้น
สุมนสามเณร วัยแค่ 7 ขวบ เป็นศิษย์ของพระอนุรุทธเถระ แม้ว่าจะมีวัยแค่ 7 ขวบ แต่ก็สำเร็จเป็นพระอรหันต์ และมีฤทธานุภาพมาก ครั้งหนึ่ง เมื่อพระอนุรุทธอาพาธผู้พระอุปัชฌายะอยู่ที่วัดแห่งหนึ่งที่บริเวณเทือกเขาหิมาลัย สุมนสามเณรเคยเหาะไปตักน้ำที่สระอโนดาต มาทำเป็นกระสายยาสำหรับพระอุปัชฌายะ
ครั้งหนึ่ง พระอนุรุทธเถระได้พาสุมนสามเณรไปเฝ้าพระศาสดา ซึ่งขณะนั้นประทับอยู่ในบุพพารามของนางวิสาขา พวกพระภิกษุหนุ่มและสามเณรน้อยทั้งหลาย เห็นสุมนสามเณรก็เข้าไปหยอกล้อ ด้วยการจับหู จับจมูก จับแขน เป็นต้น แล้วพูดสัพยอกว่า ไม่อยากสึกบ้างหรือ? พระศาสดาทอดพระเนตรเห็นการกระทำของภิกษุและสามเณรเหล่านั้น ทรงมีพระดำริว่าพระองค์ควรที่จะแสดงความสามารถของสุมนสามเณรให้เป็นที่ปรากฏแก่พวกเขา ดังนั้นจึงรับสั่งว่าพระองค์ทรงต้องการสามเณรสักรูปไปตักน้ำในสระอโนดาตมาให้ทรงล้างพระบาทสักหม้อหนึ่ง พระอานนทเถระพยายามค้นหาภิกษุและสามเณรในวัดบุพพาราม แต่ไม่มีรูปใดมีความสามารถที่จะเหาะไปตักน้ำจากสระอโนดาตมาได้ ในที่สุดพระอานนทเถระได้ขอให้สุมนสามเณรไปทำหน้าที่นี้และท่านก็ไม่ปฏิเสธ ท่านได้หิ้วหม้อขนาดใหญ่มากจากวัดบุพพารามเหาะขึ้นสู่อากาศไปตักน้ำที่สระอโนดาตมาถวายพระศาสดาได้สำเร็จ
ภิกษุทั้งหลายได้สนทนากันในธรรมสภาในตอนเย็น โดยกล่าวถึงการเหาะไปตักน้ำจากสระอโนดาตของสุมนสามเณร พระศาสดาตรัสกับภิกษุเหล่านั้นว่า “ภิกษุทั้งหลาย ในศาสนาของเรา บุคคลแม้เป็นเด็ก ปฏิบัติชอบแล้ว ย่อมได้สมบัติเช่นนี้ได้”
จากนั้น พระศาสดาได้ตรัสพระธรรมบท พระคาถานี้ว่า
โย หเว ทหโร ภิกขุ
ยุญชติ พุทฺธสาสเน
โส อิมํ โลกํ ปภาเสติ
อพภา มุตฺโตว จนฺทิมา ฯ
ภิกษุใดแล ยังหนุ่ม
พากเพียรอยู่ในพระพุทธศาสนา
ภิกษุนั้น ย่อมยังโลกนี้ให้สว่าง
ดุจพระจันทร์ที่พ้นจากหมอก(เมฆ)สว่างอยู่ ฉะนั้น.
เมื่อพระธรรมเทศนาจบลง ชนเป็นอันมาก บรรลุอริยผลทั้งหลาย มีโสดาปัตติผลเป็นต้น.
No comments:
Write comments