๑.เรื่องหญิงสหายของนางวิสาขา

เรื่องหญิงสหายของนางวิสาขา

พระศาสดา  เมื่อประทับอยู่ในพระเชตวัน  ทรงปรารภพวกหญิงสหายของนางวิสาขา  ตรัสพระธรรมเทศนานี้ว่า  โก  นุ  หาโส  กิมานนฺโท  เป็นต้น

พวกผู้ชาย 500  คนในกรุงสาวัตถี   ได้นำภรรยาของตนๆมามอบให้นางวิสาขามหาอุบาสิกา ช่วยขัดเกลานิสัยเพื่อให้เป็นแม่บ้านที่ดี และ “เป็นผู้อยู่ด้วยความไม่ประมาท”  หญิงเหล่านี้จึงได้ไปไหนมาไหนกับนางวิสาขา  ตามที่ต่างๆ มีที่สวนและที่วัด เป็นต้น อยู่มาวันหนึ่ง นางวิสาขาได้เข้าไปเฝ้าพระศาสดาพร้อมด้วยหญิง 500 นางเหล่านี้  ซึ่งก่อนจะเข้าเฝ้าพวกนางได้แอบดื่มสุราจนเกิดอาการมึนเมาครองสติไม่อยู่  ประจวบพวกนางกับถูกมารเข้าสิงในร่างกาย  ก็ถึงกับร้องรำทำเพลงต่อเบื้องพระพักตร์ของพระศาสดาเลยทีเดียว  พระศาสดาทรงแสดงอิทธิปาฏิหาริย์  บันดาลให้เกิดความมืดมนอนธการ  หญิงเหล่านั้นเกิดหวาดหวั่นกลัวตาย  สุราในท้องจึงคลายฤทธิ์สร่างเมา  พระศาสดาทรงหายไปจากบัลลังก์ที่ประทับนั่ง  ประทับยืนอยู่บนยอดเขาสิเนรุ  ทรงเปล่งพระรัศมีจากพระอุณณาโลม  ทำให้เกิดแสงสว่างไสวเหมือนพระจันทร์ขึ้นพันดวง  พระศาสดาได้ตรัสเรียกหญิงเหล่านั้นมาแล้ว  ตรัสว่า  “พวกเธอ  เมื่อมาสำนักของเรา  ประมาทแล้ว  หาควรไม่  เพราะความประมาทของพวกเธอนั่นเอง  เทวดาซึ่งนับเนื่องในหมู่มารจึงได้ช่อง  ให้พวกเธอมีกิริยาอาการวิปริตต่างๆ มีส่งเสียงหัวเราเป็นต้น  ในที่ซึ่งไม่ควรหัวเราะเป็นต้น  บัดนี้  พวกเธอทำความอุตสาหะ  เพื่อมุ่งให้ไฟมีราคะเป็นต้นดับไป  จึงควร”

จากนั้น  พระศาสดาได้ตรัสพระธรรมบท  พระคาถานี้ว่า

โก  หิ  หาโส  กิมานนฺโท
นิจฺจํ  ปชฺชลิเต  สติ
อนฺธกาเลน  โอนทฺธา
ปทีปํ  น  คเวสถ  ฯ


เมื่อโลกสันนิวาสอันไฟลุกโพลงอยู่ เป็นนิตย์
พวกเธอยังจะร่าเริง  บันเทิงอะไรกันหนอ
เธอทั้งหลาบอันความมืดปกคลุมแล้วแล้ว
ทำไมจึงไม่แสวงหาประทีปเล่า.

เมื่อพระธรรมเทศนาจบลง  หญิง 500 บรรลุโสดาปัตติผล  พระศาสดา  ทรงทราบว่าหญิงเหล่านั้นเป็นผู้ตั้งมั่นอยู่ในอจลศรัทธาแล้ว  เสด็จลงจากยอดเขาสิเนรุ  ประทับนั่งบนพุทธอาสน์.