๑๒.เรื่องสุปปพุทธศากยะ

เรื่องสุปปพุทธศากยะ

พระศาสดา  เมื่อประทับอยู่ในนิโครธาราม  ทรงปรารภเจ้าศากยะทรงนามว่าสุปปพุทธะ  ตรัสพระธรรมเทศนานี้ว่า   น  อนฺตลิกฺเข  น  สมุทฺทมชฺเฌ  เป็นต้น

พระเจ้าสุปปพุทธะเป็นพระราชบิดาของเจ้าชายเทวทัต  และเป็นสัสสุระ(พ่อตา)ของเจ้าชายสิทธัตถะ  ซึ่งต่อมาก็คือพระโดดมพุทธเจ้านั่นเอง   ท้าวเธอผูกอาฆาตในพระศาสดาด้วยเหตุ 2 ประการ  คือ 1. พระสมณโคดมนี้ทิ้งลูกสาวของเรา(คือพระนางยโสธรา) ออกบวช  และ 2.  ให้ลูกชายของเรา(คือเจ้าชายเทวทัต) บวชแล้วตั้งตัวเป็นศัตรูกับลูกชายของเรา  อยู่มาวันหนึ่ง  ทรงดำริว่า  จะไม่ให้พระสมณโคดมไปฉันยังสถานที่นิมนต์  จึงไปนั่งเสวยน้ำจัณฑ์(สุรา)ปิดหนทางที่จะเสด็จไป   เมื่อพระศาสดาเสด็จมาพร้อมหมู่ภิกษุสงฆ์  พระเจ้าสุปปพุทธปฏิเสธที่จะหลีกทางให้  และได้รับสั่งกับมหาดเล็กให้ไปบอกพระสมณโคดมว่า  พระสมณโคดมไม่ใหญ่กว่าเรา  เราจักไม่ให้ทางแก่พระสมณโคดม  พระศาสดาเมื่อทรงพบว่าหนทางเสด็จถูกปิดกั้นไว้เช่นนั้น  พระองค์พร้อมด้วยหมู่ภิกษุสงฆ์ก็ได้เสด็จกลับ  พระเจ้าสุปปพุทธะได้ส่งสายลับ(จารบุรุษ)ติดตามพระศาสดาไปเพื่อสืบทราบว่าได้ตรัสว่าอย่างไรบ้างแล้วกลับมารายงานให้ทรงทราบ

ขณะที่พระศาสดาเสด็จกลับนั้น   ได้ตรัสกับพระอานนท์ว่า  “เจ้าสุปปะพุทธะนั้นไม่ให้ทางแก่พระพุทธเจ้าเช่นเรา  ทำกรรมหนักแล้ว  ในวันที่ 7 แต่วันนี้  ท้าวเธอถูกแผ่นดินสูบ  ณ ที่ใกล้เชิงบันได  ในภายใต้ปราสาท”

เมื่อจารบุรุษลายลับผู้นั้นนำความมากราบทูลให้ทราบ  พระเจ้าสุปปพุทธะตรัสว่า  พระองค์จะไม่เสด็จไปที่ตรงเชิงบันได  เมื่อไม่ไปตรงนั้นพระองค์ก็จะไม่ถูกธรณีสูบที่ตรงจุดนั้น  และก็จะพิสูจน์ว่าดำรัสของพระสมณโคดมผิดพลาด  ท้าวเธอได้รับสั่งให้พวกมหาดเล็กขนเครื่องใช้สอยของพระองค์ทั้งหมดไปไว้บนปราสาท 7 ชั้น  ให้ชักบันได  ปิดประตู  วางคนแข็งแรงประจำไว้ที่ประตู  ๆ ละ 2 คน  ตรัสว่า  หากพระองค์หลงลืมเสด็จดำเนินไปทางนั้น ก็ให้คอยดึงพระองค์เอาไว้

พระศาสดาทรงสดับการดำเนินการของพระเจ้าสุปปพุทธะแล้ว  ตรัสว่า  “ภิกษุทั้งหลาย  เจ้าสุปปพุทธะ  ไม่ว่าจะนั่งอยู่ในปราสาท  จะเหาะขึ้นไปสู่เวหาหาวไปนั่งในอากาศ  จะไปมหาสมุทรด้วยเรือ จะเข้าไปอยู่ในซอกเขา  พระดำรัสของพระพุทธเจ้าผิดพลาดไม่จริงเป็นอันไม่มี  ท้าวเธอจะถูกธรณีสูบในสถานที่เราพูดไว้นั่นแหละ”

จากนั้น  พระศาสดาได้ตรัสพระธรรมบท พระคาถานี้ว่า

น  อนฺตลิกฺเข   น  สมุทฺทมชฺเฌ

น  ปพฺพตานํ  วิวรํ  ปวิสฺส
น  วิชฺชเต   โส  ชคติปฺปเทโส
ยตฺรฏฺฐิตํ   นปฺปสเหยฺย  มจฺจุ.

ไม่ว่าผู้นั้นจะนั่งอยู่ในกลางหาว
ไม่ว่าจะเข้าไปสู่ท่ามกลางสมุทร
ไม่ว่าจะเข้าไปสู่ซอกเขา
ส่วนของแผ่นดิน
ที่ความตายไม่พึงครอบงำผู้สถิตอยู่
ย่อมไม่มี.

เมื่อพระสัทธรรมเทศนาจบลง  ชนเป็นอันมาก  บรรลุอริยผลทั้งหลาย   มีโสดาปัตติผลเป็นต้น.

ครั้นถึงวันที่  7  ในเวลาเดียวกับที่เจ้าสุปปพุทธะปิดหนทางภิกษาจารของพระศาสดา  ม้ามงคลของเจ้าสุปปพุทธะในภายใต้ปราสาทเกิดคึกคะนองโดยไม่ทราบสาเหตุ  ส่งเสียงร้องและใช้เท้าดีดฝาโรงม้าเสียงดังโครมคราม เจ้าสุปปพุทธะสดับเสียงคึกคะนองของม้ามงคลนั้นแล้ว  มีพระประสงค์จะไปจับม้านั้น  ได้เสด็จลุกขึ้นจากที่ประทับ  บ่ายพระพักตร์มาทางประตู   ฉับพลันนั้นเองประตูทั้งหลายก็เปิดเอง  บันไดที่ถูกยกขึ้นไว้ก็กลับมาพาดอยู่ในที่เดิม  คนแข็งแรงที่จัดไว้ดูแลที่ประตู  จับท้าวเธอที่พระศอ  แล้วผลักจนพระพักตร์ขมำลงไปเบื้องล่าง  เมื่อท้าวเธอก้าวไปประทับยืนอยู่ที่เชิงบันได ตรงที่ภายใต้ปราสาท  แผ่นดินตรงนั้นก็แยกตัวสูบท้าวเธอไปบังเกิดในอเวจีนรก.