เรื่องนางปฏาจารา
พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในพระเชตวัน ทรงปรารภนางปฏาจารา ตรัสพระธรรมเทศนานี้ว่า น สนฺติ ปุตฺตา เป็นต้น
เมื่อนางปฏาจาราสูญเสียสามี บุตรสองคน ตลอดจนมารดาบิดา และพี่น้องอีก 3 คน ในเวลาเกือบจะพร้อมกันนั้น นางก็จึงเกือบจะเสียสติ เมื่อนางมาเฝ้า พระศาสดาตรัสกับนางว่า “ปฏาจารา ชื่อว่าปิยชนทั้งหลายมีบุตรเป็นต้น ย่อมไม่สามารถเป็นผู้ต้านทานหรือป้องกัน ของบุคคลผู้ไปสู่ปรโลกได้ เพราะฉะนั้น ชนเหล่านั้น แม้มีอยู่ ก็ชื่อว่าไม่มีแท้ การที่บัณฑิตชำระศีลให้หมดจดแล้ว ชำระหนทางเป็นที่ไปพระนิพพานเพื่อตนนั่นแล ย่อมสมควร”
จากนั้น พระศาสดาจึงตรัสพระธรรมบท สองพระคาถานี้ว่า
น สนฺติ ปุตฺตา ตาณาย
น ปิตา นปิ พนฺธวา
อนฺตเกนาธิปนฺนยสฺส
นตฺถิ ญาตีสุ ตาณตา ฯ
เอตมตฺถวสํ ญตฺวา
ปณฺฑิโต สีลสํวุโต
นิพฺพานคมนํ มค์คํ
ขิปฺปเมว วิโสธเย ฯ
บุตรทั้งหลาย ย่อมไม่มีเพื่อต้านทาน
บิดาและพวกพ้องทั้งหลาย ก็ไม่มีเพื่อต้านทาน
เมื่อบุคคลถูกความตายครอบงำแล้ว
ความต้านทานในญาติทั้งหลาย ย่อมไม่มี.
บัณฑิต ทราบอำนาจเนื้อความ
ดังนี้แล้ว เป็นผู้สำรวมในศีล
พึงชำระทางเป็นที่ไปพระนิพพาน
ให้หมดจดพลันทีเดียว.
เมื่อพระธรรมเทศนาจบลง นางปฏาจารา บรรลุโสดาปัตติผล ชนเหล่าอื่นเป็นอันมาก บรรลุอริยผลทั้งหลาย มีโสดาปัตติผลเป็นต้น.
No comments:
Write comments