๙.เรื่องนางกิสาโคตมี

เรื่องนางกิสาโคตมี

พระศาสดา  เมื่อประทับอยู่ในพระเชตวัน  ทรงปรารภนางกิสาโคตรมี  ตรัสพระธรรมเทศนานี้ว่า  ตํ  ปุตฺตปสุสมฺมตฺตํ  เป็นต้น

นางกิวาโคตมี   เมื่อคลอดบุตรออกมาแล้ว  บุตรนั้นได้เสียชีวิตในเวลาต่อมา  นางไม่เคยเห็นคนตายมาก่อน  คิดว่าบุตรเพียงแค่ป่วยเท่านั้น  จึงได้อุ้มศพบุตรเที่ยวตระเวนหาหมอยา  มีผู้แนะนำให้ไปเฝ้าพระศาสดา  พระศาสดาได้ทรงแนะนำให้นางไปหาเมล็ดพันธุ์ผักกาด  จากบ้านที่ไม่เคยมีคนตายมาก่อนเลย  เมื่อนางหาไม่ได้  และได้กลับมาทูลพระศาสดาให้ทรงทราบ  พระศาสดาจึงได้ตรัสสอนนางว่า  “ท่านเข้าใจว่า บุตรของเราเท่านั้น  ตายแล้ว  ความตายนั่น  เป็นธรรมเที่ยงแท้ของสรรพสัตว์  เพราะมัจจุราชคร่าสรรพสัตว์  ผู้มีอัธยาศัยยังไม่เต็มเปี่ยมเหล่านั้น  ซัดลงไปในสมุทรคืออบาย  ดุจห้วงน้ำใหญ่   ฉะนั้น”

จากนั้น  พระศาสดาได้ตรัสพระธรรมบท  พระคาถานี้ว่า

ตํ  ปุตฺตปสุสมฺมตฺตํ
พฺยาสตฺตมนสํ  นรํ
สุตฺตํ  คามํ  มโหโฆว
มจฺจุ  อาทาย  คจฺฉติ ฯ

มัจจุ  พานระนั้น  ผู้มัวเมาในบุตรและปศุสัตว์
ผู้มีใจข้องในอารมณ์ต่างๆไป
เหมือนห้วงน้ำใหญ่
พัดพาเอาชาวบ้านผู้หลับไป  ฉะนั้น.

เมื่อพระธรรมเทศนาจบลง   นางกิสาโคตมี   บรรลุโสดาปัตติผล   พระธรรมเทศนามีประโยชน์  แม้แก่บุคคลผู้มาประชุมกัน.