๘.เรื่องพ่อค้ามีทรัพย์มาก

เรื่องพ่อค้ามีทรัพย์มาก

พระศาสดา  เมื่อประทับอยู่ในพระเชตวัน  ทรงปรารภพ่อค้ามีทรัพย์มาก  ตรัสพระธรรมเทศนานี้ว่า   อิธ  วสฺสํ  เป็นต้น

ในกาลครั้งหนึ่ง   มีพ่อค้าจากเมืองพาราณสีผู้หนึ่ง  นำกองเกวียนบรรทุกสินค้า 500 เล่ม  มาพักอยู่ที่ฝั่งแม่น้ำ  คืนนั้นได้เกิดฝนตกหนัก  น้ำล้นตลิ่งตลอด  7  วัน  พ่อค้านั้นคิดจะจอดเกวียนขายสินค้าอยู่ที่นั่นตลอด 3 ฤดู  พระศาสดาทรงทราบด้วยพระอนาคตังสญาณว่า  พ่อค้านี้จะเสียชีวิตภายใน  7 วัน  จึงได้ตรัสบอกพระอานนทเถระ  พระอานนทเถระก็ได้ไปแจ้งพ่อค้าถึงเรื่องที่เขาจะเสียชีวิตภายใน 7  วันดังกล่าว  พ่อค้าพอได้ฟังก็เกิดสลดใจ  ได้อาราธนาพระศาสดาพร้อมภิกษุสงฆ์มารับอาหารบิณฑบาตตลอด 7  วัน  ในวันที่  7 พระศาสดา ได้ตรัสอนุโมทนกถา  ว่า “  อุบาสก  ธรรมดาบัณฑิต  คิดว่า  เราจักอยู่ในที่นี้แหละตลอดฤดูฝนเป็นต้น  จักประกอบการงานชนิดนี้ๆ  ย่อมไม่ควร   ควรคิดถึงอันตรายแห่งชีวิตของตนเท่านั้น  “

จากนั้น   พระศาสดาจึงตรัสพระธรรมบท  พระคาถานี้ว่า

อิธ  วสฺสํ  วสิสฺสามิ
อิธ  เหมนฺตคิมฺหิสุ
อิติ  พาโล   วิจินฺเตติ
อนฺตรายํ  น  พุชฺฌติ ฯ

คนพาลย่อมคิดว่า
เราจักอยู่ในที่นี้ตลอดฤดูฝน
จักอยู่ในที่นี้ในฤดูหนาว และฤดูร้อน
หารู้ถึงอันตรายไม่.

เมื่อพระธรรมเทศนาจบลง  พ่อค้ามีทรัพย์มากนั้น   ได้บรรลุโสดาปัตติผล   พระธรรมเทศนามีประโยชน์แก่บุคคลที่ประชุมกัน

ฝ่ายพ่อค้านั้นได้เดินตามส่งเสด็จพระศาสดาไปชั่วขณะหนึ่งแล้วเดินทางกลับ  มานอนบนที่นอน  มีความรู้สึกปวดศีรษะอย่างรุนแรงและเสียชีวิตในเวลาต่อมา  และได้ไปเกิดในสวรรค์ชั้นดุสิต