๓.เรื่องนางลาชเทวธิดา

เรื่องนางลาชเทวธิดา

พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในพระเชตวัน ทรงปรารภนางลาชธิดา ตรัสพระธรรมเทศนานี้ว่า   ปุญญญฺเจ  ปุริโส  กยิรา  เป็นต้น


มีหญิงชาวนาเข็ญใจผู้หนึ่ง ถวายข้าวตอกแก่พระมหากัสสปะที่เพิ่งออกจากฌานสมาบัติ  หลังถวายข้าวตอกแล้วได้ทำความปรารถนาว่า  “ท่านเจ้าข้า  ขอดิฉันพึงเป็นผู้มีส่วนแห่งธรรมที่ท่านเห็นแล้ว” พระเถระได้กล่าวอนุโมทนาว่า “ ความปรารถนาอย่างนั้น  จงสำเร็จ”  นางไหว้พระเถระแล้วนึกถึงทานที่ตนถวายหันหลังเดินกลับมา  ในระหว่างที่นางเดินมาบนคันนาเพื่อกลับมาที่กระท่อมนั้น  นางถูกงูพิษกัดตาย ไปเกิดในสวรรค์ชั้นดาวดึงส์  อยู่ในวิมานทอง  ประมาณ  30 โยชน์  มีร่างกายประมาณ 3  คาวุต(ประมาณ 100 เส้น)เพราะอานิสงส์ถวายข้าวตอกเป็นทานด้วยศรัทธา นางจึงได้ชื่อว่าลาชเทวธิดา(เทวธิดาข้าวตอก) นางต้องการจะเพิ่มพูนบุญกุศลให้แก่ตน ได้ลงจากสวรรค์มาเก็บกวาดบริเวณที่พักของพระมหากัสสปเถระในตอนเช้าๆ ถูกพระเถระห้ามปรามไม่ให้ทำ เพราะเกรงว่าคนจะนำไปติเตียนได้ นางเทวธิดาเสียใจร้องไห้ที่ถูกขัดขวางมิให้ทำความดี พระพุทธเจ้าทอดพระเนตรเห็นด้วยพระเนตรทิพย์ ได้เนรมิตพระวรกายไปปรากฏประหนึ่งว่าอยู่เบื้องหน้าของนาง แล้วรับสั่งกับนางว่า ความสำรวมระวังเป็นหน้าที่ของกัสสปะ การกระทำบุญเป็นหน้าที่ของผู้ต้องการบุญ การกระทำบุญเป็นสุขทั้งในโลกนี้และโลกหน้า

จากนั้น  พระศาสดาได้ตรัสพระธรรมบท พระคาถานี้ว่า

ปุญญญฺเจ  ปุริโส  กยิรา
กยิราเถนํ ปุนปฺปุนํ
ตมฺหิ  ฉนฺทํ   กยิราถ
สุโข   ปุญฺญสฺส   อุจฺจโย.

หากบุคคลจะทำบุญ
ก็ควรทำบุญนั้นบ่อยๆ
ควรทำความพอใจในบุญนั้น
เพราะการสั่งสมบุญ
เป็นเหตุให้เกิดสุข.

เมื่อพระธรรมเทศนาจบลง นางเทวธิดานั้น ซึ่งยืนอยู่ห่างไกลออกไปถึง 45 โยชน์ ได้บรรลุโสดาปัตติผลแล้ว.