๒.เรื่องพระเสยยสกัตถเถระ

เรื่องพระเสยยสกัตถเถระ

พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในพระเชตวัน ทรงปรารภพระเสยยสกัตถเถระ ตรัสพระธรรมเทศนานี้ว่า  ปาปญฺเจ ปุริโส  กยิรา  เป็นต้น

พระเสยยสกัตถเถระ เป็นสัทธิวิหาริกของพระโลฬุทายีเถระ  มีความกำหนัดในอารมณ์ทางเทศ  เมื่อไปบอกเรื่องนี้กับพระโลฬุทายีผู้เป็นอุปัชฌาย์  พระอุปัชฌาย์ได้บอกวิธีคลายกำหนัด ด้วยการใช้มือสำเร็จความใคร่ให้แก่ตนเอง พระพุทธเจ้าทรงทราบเรื่อง รับสั่งให้เรียกพระเสยยสกัตถเถระมาเฝ้า แล้วทรงติเตียนโดยประการต่างๆ ทรงบัญญัติสิกขาบทแห่งปฐมสังฆาทิเสส และได้ตรัสว่า  “ก็กรรมเห็นปานนี้ เป็นกรรมยังสัตว์ให้เป็นไปเพื่อทุกข์อย่างเดียว  ทั้งในภพนี้และภพหน้า”  จึงตรัสพระธรรมบท พระคาถานี้ว่า

ปาปญฺเจ  ปุริโส  กยิรา
น ตํ  กยิรา  ปุนปฺปุนํ
น ตมฺหิ ฉนฺทํ กยิราถ
ทุกฺโข ปาปสฺสฺส อุจฺจโยฯ

หากบุคคลจะทำความชั่ว
ก็อย่าทำความชั่วนั้นบ่อยๆ
ไม่ควรทำความพอใจในความชั่วนั้น
เพราะการสั่งสมความชั่ว
เป็นเหตุให้เกิดทุกข์.

เมื่อพระธรรมเทศนานี้จบลง  ชนเป็นอันมาก ได้บรรลุอริยผลทั้งหลาย มีโสดาปัตติผลเป็นต้น.