๑๒.เรื่องนางกิสาโคตมี

เรื่องนางกิสาโคตมี

พระศาสดา  เมื่อประทับอยู่ที่ภูเขาคิชฌกูฏ  ทรงปรารภนางกิสาโคตมี  ตรัสพระธรรมเทศนานี้ว่า  ปํสุกูลธรํ  เป็นต้น

มีอยู่คราวหนึ่ง   ท้าวสักเทวราช  จอมเทพแห่งสวรรค์ชั้นดาวดึงส์  ได้เสด็จมาเฝ้าพระศาสดา  พร้อมด้วยเทพบริวาร  ในช่วงปลายปฐมยาม  ถวายบังคมแล้ว ประทับนั่งสนทนาธรรมอยู่กับพระศาสดา  ในขณะเดียวกันนั้นนางกิสาโคตรมี  มีความประสงค์จะมาเฝ้าพระศาสดา  จึงได้เหาะมาทางอากาศ   เมื่อมาเห็นท้าวสักการะกำลังเฝ้าพระศาสดาอยู่  ก็จึงได้รีบถวายบังคมแล้วเหาะกลับ

ท้าวสักกะทอดพระเนตรเห็นนางทางรีบกลับเช่นนั้น  ก็ได้กราบทูลถามพระศาสดาว่า  ภิกษุณีรูปนั้นชื่อว่าอะไร  พระศาสดาตรัสตอบว่า “ มหาบพิตร  ภิกษุณีนั่น  ชื่อกีสาโคตรมี  เป็นธิดาของอาตมภาพ   เป็นยอดแห่งภิกษุณีผู้ทรงผ้าบังสุกุลทั้งหลาย”

จากนั้น  พระศาสดาได้ตรัสพระธรรมบท  พระคาถานี้ว่า


ปํสุกูลธรํ  ชนฺตํ
กิสํ  ธมนิสนฺถตํ
เอกํ  วนสฺมึ  ฌายนฺตํ
ตมหํ  พฺรูหิ  พฺราหฺมณํ ฯ

เราเรียกชนผู้ทรงผ้าบังสุกุล
ผู้ผอม  สะพรั่งด้วยเอ็น
ผู้เพ่งอยู่ผู้เดียวในป่านั้น
ว่า  เป็นพราหมณ์.

เมื่อพระธรรมเทศนาจบลง  ชนเป็นอันมาก  บรรลุอริยผลทั้งหลาย  มีโสดาปัตติผลเป็นต้น.