เรื่องพระสารีบุตรเถระ
พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในพระเวฬุวัน ทรงปรารภพระสารีบุตรเถระ ตรัสพระธรรมเทศนานี้ว่า อกฺโกธนํ เป็นต้น
พระสารีบุตร พร้อมด้วยภิกษุจำนวน 500 รูป ได้เข้าไปในหมู่บ้านนาลกะ และได้ไปยืนบิณฑบาตอยู่ที่ประตูบ้านของโยมมารดาของท่าน และโยมมารดาของท่านก็ได้มิมนต์ท่านพร้อมด้วยภิกษุเหล่านั้นเข้าไปในบ้าน ในขณะที่ถวายอาหารบิณฑบาตแด่พระลูกชาย นางได้ด่าว่าและพูดกระแทกแดกดันลูกชาย ว่าเป็นพวกขอบกินเดน ทิ้งทรัพย์ 80 โกฏิออกไปบวช ทำให้นางได้รับความเสียหาย และเมื่อถวายอาหารบิณฑบาตแก่ภิกษุทั้งหลายนางก็ได้พูดกระแนะกระแหนในทำนองว่าเป็นพวกที่ทำลูกชายของนางให้เป็นคนรับใช้ พระสารีบุตรไม่พูดโต้ตอบอะไรสักคำ เมื่อรับอาหารบิณฑบาตจากมารดาแล้ว ก็เดินกลับวัดพระเวฬุวัน เมื่อกลับถึงวัดแล้ว ภิกษุทั้งหลาย ได้สนทนากันในธรรมสภาว่า “ผู้มีอายุทั้งหลาย คุณของพระสารีบุตรน่าอัศจรรย์หนอ เมื่อมารดาของท่านด่าว่า จะโกรธแม้สักนิดหนึ่งก็ไม่มี” พระศาสดาเสด็จมาตรัสถามถึงหัวข้อสนทนาของภิกษุเหล่านั้นแล้ว ตรัสว่า “ภิกษุทั้งหลาย ธรรมดาพระขีณาสพทั้งหลาย เป็นผู้ไม่โกรธเลย”
จากนั้น พระศาสดาตรัสพระธรรมบท พระคาถานี้ว่า
อกฺโกธนํ วตฺตวนฺตํ
สีลวนฺตํ อนุสฺสทํ
ทนฺตํ อนฺติมสารีรํ
ตมหํ พฺรูมิ พฺราหฺมณํ ฯ
เราเรียกผู้ไม่โกรธ มีวัตร
มีศีล ไม่มีตัณหาเครื่องฟูขึ้น
ผู้ฝึกแล้ว มีสรีระในที่สุด
นั้นว่า เป็นพราหมณ์.
เมื่อพระธรรมเทศนาจบลง ชนเป็นอันมาก บรรลุอริยผลทั้งหลาย มีโสดาปัตติผลเป็นต้น.
No comments:
Write comments