๑๐.เรื่องการฟังธรรม

เรื่องการฟังธรรม

พระศาสดา  เมื่อประทับอยู่ในพระเชตวัน  ทรงปรารภการฟังธรรม  ตรัสพระธรรมบท  พระคาถาที่ 85 และพระคาถาที่ 86 นี้

ครั้งหนึ่ง ประชาชนชาวเมืองสาวัตถี ได้พร้อมเพรียงกันถวายทานแก่ภิกษุทั้งหลาย และได้จัดแจงให้ภิกษุแสดงธรรมตลอดคืนยังรุ่ง   แต่มีหลายคนไม่สามารถนั่งฟังธรรมตลอดคนได้ และได้เดินทางกลับบ้านเสียก่อน  มีบางคนเท่านั้นที่ฟังธรรมได้ตลอดคน แต่ส่วนใหญ่ก็ได้นั่งสับประหงก  ฟังธรรมไม่รู้เรื่อง  มีแค่ไม่กี่คนที่ตั้งใจฟังธรรม

ในวันรุ่งขึ้น พวกพระภิกษุนั่งสนทนากันในโรงธรรมถึงเรื่องนี้  พระศาสดาเมื่อทราบเรื่องที่พระภิกษุสนทนากันนั้นแล้ง จึงตรัสว่า “ภิกษุทั้งหลาย  คนส่วนใหญ่ยังยึดติดอยู่กับโลกนี้  จะมีส่วนน้อยเท่านั้นที่จะข้ามไปยังฝั่งโน้นคือพระนิพพานได้”
จากนั้น พระศาสดาได้ตรัส พระธรรมบท พระคาถาที่ 85 และพระคาถาที่ 86 ว่า

อปฺปกา เต มนุสฺเสสุ
เย ชนา ปารคามิโน
อถายํ อิตรา ปชา
ตีรเมวานุธาวติฯ

ในหมู่มนุษย์ทั้งหลาย
ผู้ถึงฝั่ง(นิพพาน)ได้ มีน้อย
ส่วนคนนอกนี้
ได้แต่วิ่งเลาะฝั่งเท่านั้น.

เย จ โข สมฺมทกฺขาเต
ธมฺเม ธมฺมานุวตฺติโน
เต ชนา ปารเมสฺสนฺติ
มจฺจุเธยฺยํ  สุทุตฺตรํฯ

คนที่ประพฤติสมควรแก่ธรรม
ในธรรมที่เรากล่าวแล้วโดยชอบ
ก็จักข้ามบ่วงมฤตยูอันข้ามได้ยาก
จนถึงฟากฝั่งได้.

เมื่อพระสัทธรรมเทศนาจบลง  ชนเป็นอันมาก ได้บรรลุพระอริยผลทั้งหลาย  มีพระโสดาปัตติผลเป็นต้น.