๓.เรื่องพระอุตตราเถรี

เรื่องพระอุตตราเถรี

พระศาสดา  เมื่อประทับอยู่ในพระเชตวัน  ทรงปรารภพระอุตตราเถรี  ตรัสพระธรรมเทศนานี้ว่า  ปริชิณฺณมิทํ  รูปํ  เป็นต้น

พระอุตตราเถรี  ซึ่งชราภาพมีอายุ 120 ปี ในวันหนึ่งขณะเดินกลับจากบิณฑบาต  พบภิกษุรูปหนึ่ง  จึงนิมนต์ให้รับภัตตาหารที่นางบิณฑบาตมาได้  ภิกษุรูปนั้นไม่พูดว่าอะไร  พระเถรีจึงถวายภัตตาหารจนหมดบาตร   วันนั้นพระเถรีจึงไม่ได้ฉันอาหาร  และพระเถรีก็ได้ทำเช่นเดียวกันนั้นในวันที่ 2  และวันที่ 3  เมื่อพระเถรีอดอาหารติดต่อกันสามวันก็หมดเรี่ยวแรง  พอถึงวันที่สี่  ขณะเดินบิณฑบาต  พบพระศาสดาในที่แคบๆแห่งหนึ่ง  พระเถรีจึงถอยหลังเพื่อหลีกทางให้พระศาสดา  และได้เหยียบชายจีวรของตัวเองที่ห้อยลงมา  เกิดการซวนเซหกล้ม    พระศาสดาเสด็จไปใกล้พระเถรีแล้วตรัสว่า  “น้องหญิง  อัตภาพของเธอแก่หง่อมแล้ว  ต่อกาลไม่ช้านัก  ก็จะแตกสลายไป”

จากนั้น  พระศาสดาได้ตรัสพระธรรมบท  พระคาถานี้ว่า

ปริชิณฺณมิทํ  รูปํ
โรคนิทฺธํ  ปภงฺคุณํ
ภิชฺชติ  ปูติ  สนฺเทโห
มรณนฺตํ  หิ  ชีวิตํ  ฯ

รูปนี้แก่หง่อมแล้ว  เป็นรังของโรค  เปื่อยพัง
กายของตนเป็นของเน่า จักแตก
เพราะชีวิตมีความตายเป็นที่สุด.

เมื่อพระธรรมเทศนาจบลง  พระเถรีบรรลุโสดาปัตติผล  พระธรรมเทศนามีประโยชน์  แม้แก่มหาชน.