เรื่องภิกษุ 500 รูปผู้ขวนขวายในปฐวีกถา
พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในกรุงสาวัตถี ทรงปรารภภิกษุ 500 รูป ผู้ขวนขวายในปฐวีกถา ได้ตรัสพระธรรมบท พระคาถาที่ 44 และพระคาถาที่ 45 นี้
ภิกษุ 500 รูป หลังจากที่ได้ตามเสด็จพระศาสดาไปยังหมู่บ้านแห่งหนึ่งแล้ว ได้กลับมาที่วัดพระเชตวัน ในตอนเย็นขณะที่พวกภิกษุเหล่านี้กำลังสนทนากันเกี่ยวกับเรื่องการเดินทางในครั้งนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งประเด็นของสภาพของถนนที่ไปมา เช่น ถนนราบเรียบ ถนนขรุขระ สภาพของดิน เป็นโคลนตม หรือเป็นดินทราย เป็นดินแดงหรือดินดำ เป็นต้น พระศาสดาเสด็จมาตรัสถามเรื่องที่พวกภิกษุเหล่านี้สนทนากัน เมื่อทรงทราบเรื่องที่พวกภิกษุสนทนากันนั้นแล้ว ได้ตรัสว่า “ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ดินที่พวกเธอกล่าวถึงกันนั้นเป็นดินภายนอกร่างกาย ควรที่พวกเธอจะได้บริกรรมแผ่นดินภายใน”
จากนั้นพระศาสดาได้ตรัสพระธรรมบท พระคาถาที่ 44 ว่า
โก อิมํ ปฐวึ วิเชสฺสติ
ยมโลกญฺจ อิมํ สเทวกํ
โก ธมฺมปทํ สุเทสิตํ
กุสโล ปุปฺผมิว ปเจสฺสติฯ
ใครจักครองแผ่นดินนี้
พร้อมทั้งยมโลกและเทวโลก
ใครจักเลือกเฟ้นพระธรรมบทที่ทรงแสดงไว้ดีแล้ว
เหมือนนายมาลาการผู้ฉลาด เลือกเก็บดอกไม้.
เสโข ปฐวึ วิเชสฺสติ
ยมโลกญฺจ อิมํ สเทวกํ
เสโข ธมฺมปทํ สุเทสิตํ
กุสโล ปุปฺผมิว ปเจสฺสติฯ
พระเสขะจักครองแผ่นดินนี้
พร้อมทั้งยมโลกและเทวโลก
พระเสขะจักเลือกเฟ้นพระธรรมบท ที่ทรงแสดงแล้ว
เหมือนนายมาลาการผู้ฉลาดเลือกเก็บดอกไม้.
เมื่อพระสัทธรรมเทศนาจบลง ภิกษุ 500 รูปเหล่านั้น ได้บรรลุพระอรหัต พร้อมด้วยปฏิสัมภิทาทั้งหลาย พระสัทธรรมเทศนา มีประโยชน์แก่บริษัทที่มาประชุมกัน.
No comments:
Write comments